Rzeczywistość

Pewien lokal jest w Rzeszowie,

- co tam było Wam opowiem.

Lokal ten przy xxxxerze,

-a opowiem Wam też szczerze.



Pchełka tam przywędrowała,

- dwoje dzieci z sobą miała.

Rozglądała się dookoła,
- była smutna nie wesoła.



Szefa jak też zobaczyła,

- grzecznie się mu ukłoniła.

Pracę bym ja jakąś chciała,

- bym tu dzieciom jeść coś dała.



Okna pięknie ja umyję,

- chociaż przyznam ledwie żyję.
Jadłam jeszcze tydzień temu,

- lecz nie głodna, nie wiem czemu?



Moje dzieci wczoraj jadły,

- a już dzisiaj bardzo zbladły.

Jestem ja ,,zreformowana”,

- moja firma skasowana.



Razem z mężem pracowałam,

- a odprawy nie dostałam.

Mąż mój zginął też tragicznie,

- bo załamał się psychicznie.



Grosze jakieś więc przyznali,

- komornicy je zabrali.

Też z mieszkania wyrzucono,
- z dziećmi tu się nie liczono.



U przyjaciół pomieszkiwałam,

- i choć pracę ja szukałam.

Takiej stałej mnie nie dano,

- bo meldunek nam zabrano.



Dzisiaj jeszcze jeść nie muszę,

- choć mam bardzo słabą duszę.

Chcę by dzieci coś ciut zjadły,

- by już gorzej też nie bladły.



Ja się wam więc zrewanżuję,

- bo podłogę wypastuję.

I posprzątam jak najlepiej,

- nie chcę wiele , się nie lepię.



Bo też powiem proszę Pana,

- na żwirowni ja kąpana.

Dzieci także ja tam myję,

- każde ma też czystą szyję.



O higienę dbam najlepiej,

- choć na co dzień biedę klepię.
Może z Polski wyjedziemy,

- jak przez lato grosz zbierzemy.


Teraz jak wybory były,
- jeden Pan była dla nas miły.

Wiele też nam na obiecał,

- jak głosować też polecał.



Ja na niego głosowała,

- w zamian pomoc nie dostała.

Choć obiecał nam Schronisko,

- bo też mieszkał on tam blisko.



Teraz jest w dzielnicy nowej ,

- dość bogatej i willowej.

Mieszka jak na Wilanowie,

- co innego ma już w głowie.



,,Pchełki” są mu nie potrzebne,

- kłopot robią ludzie biedne.

Jest już przecież po wyborach ,

- dać nam trzeba po zaworach.



Likwidować ,,trza” zakłady,

- ziemię sprzedać gdzie da rady.

Strefy więc Ekonomiczne,
- obcym dać biznesy śliczne.


Grosze niech tam zarabiają,
- i przy groszach zamartwiają.

Tak się w Polsce porobiło,

- ludziom żyje się nie miło.



Mało kto się kiedy śmieje,

- źle naprawdę. Źle się dzieje.

Dzieci często głodne płaczą,

- gdy galerię też zobaczą.